Extreem links roept op tot het irriteren, het "ontsmetten" en het saboteren van BAM-medewerkers

http://www.indymedia.nl/nl/2011/06/76787.shtml
BAM BESMET BEDRIJF: Actie agenda
Werkgroep Stop Deportaties - 20.06.2011 12:38

Sinds december vorig jaar is het bouwbedrijf BAM besmet verklaard vanwege de
bouw van de nieuwe uitzetbajes op Schiphol.

Onderdeel van de campagne website  http://www.bambesmetbedrijf.nl is de BAM agenda: een handig overzicht van potentiële actiemomenten tijdens spreekbeurten en andere leuke activiteiten van BAM BESMET BEDRIJF.


v.l.n.r.: N.J. de Vries (voorzitter), M.J. Rogers, J. Ruis, R.P. van Wingerden

-> Op de foto: de raad van bestuur van BAM BESMET BEDRIJF

BAM mag ook in België drie bajesen bouwen en bouwt er het nieuwe NAVO
hoofdkwartier. In Nederland tekende BAM ook voor de nieuwe gebouwen voor de ministeries van Law & order en Binnenlandse repressie.

Vanwege al dit besmet werk, de meest herkenbare uiting van kapitalistische onderdrukking, is de campagne BAM BESMET BEDRIJF gestart.

Zie voor de bekende besmette bouwprojecten:
 http://www.bambesmetbedrijf.nl/Meer_besmette_bouwprojecten.html

Er zijn diverse acties geweest variërend van lawaaidemo's en ontsmettingen tot de eerste nachtelijke sabotage acties, uitgevoerd door respectievelijk Werkgroep Stop Deportaties en andere groepen.

Het wordt nu tijd dat de campagne verder wordt ondersteund en overgenomen door meer mensen en groepen. Hoe meer de campagne met een diversiteit aan acties wordt gedragen, hoe meer kans van slagen deze heeft. Niet alleen om het geld verdienen aan repressie voor BAM onplezierig te maken, maar ook om andere bedrijven te waarschuwen hier niet aan te beginnen.

Om het je makkelijk te maken bevat de website sinds enige tijd de zeer handige en overzichtelijke BAM agenda:
 http://www.bambesmetbedrijf.nl/BAM_agenda.html

Werkgroep Stop Deportaties roept iedereen op van deze agenda gebruik te maken voor het brengen van verrassende en irritante bezoekjes wanneer een BAM medewerker ongestoord meent propaganda te kunnen maken voor dit vuile handen bedrijf.

Daarnaast staan op de website ook de adressen van alle Nederlandse en
internationale vestigingen:  http://www.bambesmetbedrijf.nl/adressen.html

Help BAM eraan herinneren dat ze bloed aan hun handen hebben omdat zij meewerken aan het verstevigen van de muren rond Fort Europa, met honderden
doden dagelijks tot gevolg!

Zonder winst geen uitbuiting en vervolging!
Zonder bedrijven geen werk aan muren en hekken!

NB. BAM kan het niet alleen:  http://www.bambesmetbedrijf.nl/partners.html

--------------------------------------------------------------------------------------------

Conclusie

Dit is een duidelijke oproep vanuit de extreem linkse hoek om een landelijke heksenjacht te openen op BAM-medewerkers en alle partners van BAM. Zij spreken onder andere van een "ontsmetting" van het bedrijf, een direct synoniem voor "zuiveren", een woord welke natuurlijk een erg negatieve historie met zich meedraagt.

De AIVD zou deze personen nauwlettend in de gaten moeten gaan houden en illegale activiteiten op tijd de kop indrukken. Mochten BAM-medewerkers problemen ervaren, schroom dan vooral niet de politie te bellen en als dit tot de opties behoort, foto's te maken van eventueel verdachte personen. Het zal namelijk niet de eerste keer zijn dat Anti deportatie groepen geweld gebruiken bij hun acties. Wij houden hen in de gaten en zullen verslag uitbrengen van toekomstige risicovolle acties.

De opkomst en ondergang van de Nederlandse kraakbeweging

.

   

Het ontstaan van de kraakbeweging

 De eerste georganiseerde kraakacties in Nederland vinden plaats in 1964. In het Amsterdamse studentenblad “Propria Cures” verschijnt een artikel onder de kop ‘’Red een pandje’’ waarin wordt bericht over de sanering van de wijk Kattenburg. De gehele wijk moet tegen de vlakte. De woningen zijn "onbewoonbaar verklaard". Maar het slopen van de wijk laat nog jaren op zich wachten en een verslaggever van het blad zag destijds hoe de net door de oorspronkelijke bewoners verlaten huizen door een ploeg gemeentearbeiders opzettelijk onbewoonbaar worden gemaakt. Hij noemt dit ‘’legaal vandalisme’’ en stelt dat honderden studenten nog jarenlang op Kattenburg zouden kunnen wonen.  Hij roept studenten op om mee te doen aan het ‘’onverklaarbaar bewoond pandverbeuren’’.

De ergernis over de woningnood wordt vergroot doordat er in en rondom het centrum goed bewoonbare huizen en gebouwen jarenlang leegstaan. De volgende fase is het "witte huizenplan" van de Provobeweging uit 1966. Woningzoekenden worden opgeroepen om leegstaande huizen te bezetten. Deurposten van leegstaande huizen worden witgeverfd om aan te geven dat iedereen die in woningnood zit, erin mag trekken. Het destijds leegstaand paleis op de Dam wordt tot symbool van de Woningnood uitgeroepen.

In 1968 ontstaat er grote onvrede over het slopen van vele woningen in de Nieuwmarkt- en de Bethaniënbuurt. De gemeente Amsterdam plande hier een metrolijn waardoor de huizenblokken met de grond gelijk gemaakt moesten worden.
Twee ex-provo's (Rob Stolk en Lou van Nimwegen) begonnen in de Brethaniënbuurt het Geïllustreerd Brethaniënnieuws. Een (aanvankelijk met subsidie van de Gemeente Amsterdam gefinancierd) nieuwsblad over de saneringsplannen in de buurt, dat al snel een hardere toon begon aan te slaan. Ze deed verslag van de eerste kraakacties in de buurt.
In januari 1969 bezette Rob Stolk voor een uit Suriname geëmigreerd gezin een huis aan de Oudezijds Achterburgwal. Het pand was echter bewoond en de politie greep snel in. Het geheel wordt als een mislukte inbraak gezien, en sindsdien heet het bezetten van huizen 'kraken' (naar het kraken van een kluis, ook inbraak). Naar aanleiding van deze mislukte actie werd het 'Koöperatief Woningburo De Kraker (doet het steeds vaker)' opgericht. Het zou garant staan voor 'veel publiciteit en enerverend leven'. Als alternatief wordt 'Woningburo De Koevoet (weet hoe het moet)' opgericht die als doel heeft de individuele kraker, zonder publiciteit, aan een woning te helpen.

Het krakers-symbool

 De kraakbeweging krijgt zijn definitieve vorm in 1975 in Amsterdam, wanneer een aantal actiegroepen die zich onafhankelijk van elkaar bezighouden met woningnood en kraken, met elkaar gaan samenwerken. De reden van hun samenwerking heeft te maken met de dreiging van de eerste grootschalige ontruimingen in de Nieuwmarktbuurt.
In de nieuwmarktbuurt werden voor het eerst op grote schaal panden bezet door krakers.
De gemeente had grote bouwplannen om de stad te vernieuwen, waardoor een groot historisch gedeelte van de stad tegen de vlakte moest. Het ging hier vooral om de aanleg van een nieuwe metrolijn. Voor de eerste keer steunden buurtbewoners en krakers elkaar hier om de plannen voor de buurt te veranderen. Zij konden de metro niet tegenhouden, maar wisten de herinrichting van de buurt wel sterk te beïnvloeden: de aanleg van een geplande vierbaansweg werd tegenhouden, er werden meer gebouwen behouden. Dit was de eerste grote geslaagde actie van de kraakbeweging.

De kraakbeweging groeide door en kreeg steeds meer leden. In 1980 kwam het tot een tweesprong. Met veel geweld werd een pand aan de Vondelstraat tweemaal gekraakt en daarna ontruimd.

Rellende krakers in de Vondelstraat, Amsterdam 1980

Hier zien we al de eerste vormen van gezichtsbedekking

De politie zette uit armoede zelfs tanks in om door de barricades te komen. De inzet van tanks tegen de eigen bevolking samen met de vermindering van woningnood zorgde ervoor dat er sympathie ontstond bij de Nederlandse bevolking voor het kraken.

Opruiming van barricades door tanks bij de krakersrellen in de Amsterdamse Vondelstraat, op 3 maart 1980. (Foto Spaarnestad Photo/ANP)

De hele actie zorgde er wel voor dat tijdens de kroning van koningin Beatrix op 30 april 1980 erg veel politie aanwezig is. De kraakbeweging ageert daartegen, en met de leus “Geen woning, geen kroning” wordt verzet aangekondigd. Tijdens de inhuldiging van Koningin Beatrix waren de straten van Amsterdam niet het toneel van het volksfeest waar de organisatoren op hadden gehoopt. Onder de leus 'Geen woning, geen kroning!' gingen krakers, autonomen en andere radicale jongeren de straat op met verschillende doelen: een deel protesteerde tegen de woningnood, anderen waren van plan de kroning te verstoren. De aanwezigheid van F-sidesupporters van Ajax moet vooral in de verwachte rellen en niet-republikeinse sympathie van deze groep gezocht worden. De dag eindigde in grote rellen er ontstond een ware veldslag tussen politie en (sympathisanten van) de kraakbeweging. Veel mensen vinden dit te ver gaan, en een aantal vertrekt daarom uit de krakerscène.

Het kroningsoproer' of de kroningsrellen van 30 april 1980 is / zijn een van de grootste ordeverstoringen of rellen in de Nederlandse geschiedenis in vredestijd

De kraakbeweging na de jaren ‘80

Sinds de grote acties van de jaren tachtig is de kraakbeweging steeds minder bekend geworden. Na 1982 begint het aantal kraakpanden te dalen. Ook heeft de komst van de Leegstandswet in de jaren ’80 ervoor gezorgd dat eigenaren van vastgoed een termijn van een jaar zou worden gegund om er een bestemming voor te vinden. Dit betekende een einde aan een tijdperk waarbij het mogelijk was om massaal panden te kraken.

Door de interne conflicten en de verdergaande radicalisering van delen van de beweging, zakt de kraakbeweging in. In 1988 woedde in Amsterdam bijvoorbeeld een strijd tussen de Politieke Vleugel van de Kraakbeweging (PVK) en hun tegenstanders. De PVK schrok niet terug voor gijzeling, intimidatie – bijvoorbeeld met een stroomschokapparaat – en mishandeling. Ook tegenstanders lieten zich niet onbetuigd: PVK-leider Theo van der Giessen werd het ziekenhuis in geslagen.

In 1990 werd naast het Groningse krakersbolwerk in het Wolters Noordhoff Complex het lichaam van de 22-jarige kraker Marco Lupi aangetroffen. Volgens zijn mede-krakers had de Italiaan zelfmoord gepleegd. Uit sectie bleek dat hij door 'massaal geweld' om het leven was gebracht. De zaak leidde niet tot een veroordeling. Ook niet toen een 'cold case team' in 1998 opnieuw onderzoek deed.

Een ruk naar extreem links

Het meeste geweld richt zich echter op doelen buiten het krakersmilieu. De kraakbeweging is van oudsher verweven met groeperingen die de samenleving door middel van geweld willen veranderen, zoals in de begintijd RaRa, Onkruit en het Dierenbevrijdingsfront. Later werden dit voornamelijk de Antifa (nu “Anti Fascistische Aktie” of “AFA”), Doorbraak (ook bekend als De Fabel Van De Illegaal), CJB, IS (Internationale Socialisten) Offensief, Respect Voor Dieren en allerlei anarchistische groeperingen.

Krakers stellen zich vermomd en militant op en zijn bereid te vechten voor hun idealen

Het boek “Een voet tussen de deur: geschiedenis van de kraakbeweging 1964-1999” van Eric Duivenvoorden – in de jaren tachtig zelf actief kraker – stelt onomwonden dat de terreurgroep RaRa zijn wortels heeft in de Amsterdamse kraakbeweging. De acht RaRa-verdachten die justitie tevergeefs voor de rechter heeft gebracht, werden gearresteerd in Amsterdamse kraakpanden. Zeven van de acht verdachten werden in 1988 bij gebrek aan bewijs vrijgesproken. De achtste wordt door een procedurefout in hoger beroep vrijgesproken.

In een aantal kraakpanden vinden net als in de begintijd regelmatig culturele activiteiten als exposities en filmvertoningen plaats. Ook zijn er soms eetcafés of volkskeukens (vaak vegetarisch of veganistisch), weggeefwinkels of illegale radiostations in gevestigd. Ook bieden de kraakpanden ruimtes aan beginnende kunstenaars, filmmakers en muzikanten. Omdat deze ruimte vaak schaars en duur is, is dit zeer gewild onder deze groep mensen. Kenmerk van al deze activiteiten is dat de plegers zich ermee afzetten tegen de heersende cultuur, tegen de in hun ogen “consumptiemaatschappij”.

Alhoewel de grote meerderheid onder de 30 jaar oud is,
zijn er nog een aantal oude, verstokte krakers.

Ter verspreiding en ondersteuning van de tegencultuur worden er op sommige plaatsen ook cursussen gegeven voor beginnende en aanstaande krakers, het zogenaamde kraakspreekuur (soms KSU genoemd). Ervaren krakers die weten hoe ze met de politie moeten omgaan om ervoor te zorgen dat alles duidelijk voor iedereen verloopt, verschaffen informatie, juridische tips en praktische ondersteuning aan de nieuwelingen. De meeste organisatoren van kraakspreekuren helpen ook met de kraak zelf. Extreem linkse organisaties als de “Arrestantensteungroep” bereiden krakers tot in detail voor op hun “strijd”, net als de radicaal-linkse website linksehulp.nl.
Waar er in de jaren 80 voornamelijk actie werd gevoerd tegen kernenergie, zien we in de jaren 90 een sterke verschuiving naar het antiracisme, het antifascisme, het anti-globalisme, de strijd voor dierenrechten, het behoud van drugs en de strijd voor homorechten.
 

Demonstratie op 1 oktober 2010 in Amsterdam tegen het kraakverbod welke volledig escaleerde

Met deze verschuiving zien we steeds meer krakers op radicaal-linkse demonstraties en veranderen ook veel kraakpanden van uiterlijk en samenstelling.
We zien de culturele activiteiten in de kraakpanden steeds sterker een politiek karakter aannemen. Zo worden er lezingen gehouden over politieke vijanden, vinden er filmvertoningen plaats over de politieke strijd tegen “het systeem”, fungeren de panden vaak als verzamelplek voor demonstraties/protesten en wordt er regelmatig vergaderd over hun politieke strijd. Ook de socialistische en communistische 1 mei viering vindt jaarlijks plaats in meerdere kraakpanden.

De gewelddadige aanslag in Kedichem

Deze samensmelting van extreem links en de kraakbeweging is echter geen nieuw concept. Zo is extreem links vanaf het begin van de krakerscène regelmatig gespot bij kraakacties, demonstraties, protesten en zelfs aanslagen.
De bekendste aanslag is zonder meer de aanslag in Kedichem (29-03-1986) waarbij een grote hoeveelheid antifascisten het hotel Cosmopolite aanvielen met rookbommen en uiteindelijk het hele hotel in de brand staken. Deze aanval kostte Wil Schuurman (de toenmalige secretaresse en latere partner van Hans Janmaat) haar been toen ze gewond raakte bij een sprong uit de eerste verdieping van het brandende hotel. Ook zijn ze indirect verantwoordelijk voor de dood van de hoteleigenaar, Dhr. In den Eng, die omkwam bij de sloopwerkzaamheden van het uitgebrande hotel.

Deze gewelddadige aanslag was volledig gepland vanuit het bekende krakersbolwerk Vrankrijk in Amsterdam. Extreem linkse activist Jack van Lieshout legt uit: “Er was een staande bijeenkomst geweest in krakersbolwerk Vrankrijk, dat herinner ik me nog goed. Daar was het plan opgevat om actie te voeren tegen een verzoeningsbijeenkomst van de oude Centrumpartij en de CD van Janmaat. Zo’n fusie zou extreem rechts nog groter maken was onze angst. Die bijeenkomst diende verstoord te worden, maar hoe werd niet duidelijk.: Via informanten binnen de CP werd al snel duidelijk dat het de zaterdag voor Pasen 1986 zou gaan gebeuren.”

Buitenaanzicht Vrankrijk in Amsterdam

Gebivakkeerde krakers op het dak van krakersbolwerk Vrankrijk

De verzamelplek voor de aanslag was een oud gekraakt ziekenhuis in Utrecht, waar die ochtend al om 9 uur zo’n 300 actievoerders uit het hele land zich klaarmaakten voor de aanval in Kedichem. Daar was het vooral wachten en de tijd doden met bier drinken.

De dag eindigde in hetzelfde kraakcafé  in utrecht, waar de groep aanvallers naar terugkeerden.

Niet veel later kwam er een persverklaring in het nieuws van de “Radikale Anti-Fascisten” (RAF), die suggereerden dat zij dat de zaak hadden georganiseerd. De zinsnede hieruit “dat de gebeurtenissen in Kedichem voor herhaling vatbaar zijn” zou betekenen dat men niet zou terugschrikken opnieuw zwaargewonden te maken bij de strijd tegen het “fascisme”. Het schokkende aan deze verklaring was dat de ‘organisatoren’ niet terugschrokken voor het erkennen van het toegebrachte leed en daarmee suggereerden dat zij de paniek vooraf gepland hadden.

Drs. Hans Janmaat na de aanslag op hotel “Cosmopolite” in Kedichem

Een verdere samensmelting met georganiseerde radicaal linkse groeperingen

Naast de eerdere samensmelting van krakers met dierenactivisten en autonome anarchisten/antifascisten, zien we in de jaren ’90 en na de eeuwwisseling een steeds sterker organisatorisch verband ontstaan. Dit komt voornamelijk door de nesteling van groepen als de Antifa (nu “Anti Fascistische Aktie” of “AFA”), IS (Internationale Socialisten) en een betere samenwerking van de verschillende kleinere groepjes anarchisten, communisten, socialisten en uiteraard de autonomen.

Het is daarom ook geen verrassing dat meerdere woordvoerders van de gevaarlijke AFA (waar de AIVD inmiddels meerdere keren voor gewaarschuwd heeft) uit de kraakbeweging voortkomen.Een goed voorbeeld van één van deze woordvoerders die tevens bekend  is uit de kraakbeweging is Jop Polak.

Amsterdamse kraker Jop Polak bij EenVandaag als woordvoerder van de AFA in 2010

Hier zien we hem samen met andere antifascisten in actie op de Dam te Amsterdam

Nu de grenzen vervaagd zijn is de kraakbeweging duidelijk verhard. Er wordt meer verzet geboden bij ontruimingen (waarbij er ook meer wapens in beslag worden genomen), er wordt vaker actie gevoerd door de krakers en de harde kern heeft zich uitgebreid.

De invoering van het kraakverbod

In 2003 deed CDA-Tweede Kamerlid Jan ten Hoopen een voorstel om kraken illegaal te maken. Drie jaar later maakten de ministers Sybilla Dekker (Volkshuisvesting) en Piet Hein Donner (Justitie) kenbaar van plan te zijn om kraken strafbaar te stellen. Ze wilden in de zomer een wetsvoorstel rond hebben. Argumenten om kraken te verbieden zijn het ontlasten van de politie en het respecteren van het eigendomsrecht. Toenmalig minister Alexander Pechtold (Grotestedenbeleid) en wethouders van de vier grootste steden uitten kritiek op het plan.

Doordat artikel 429 Sexies de kraakwetgeving in Nederland krakers beschermt, treffen agenten bij ontruimingen steeds vaker grote groepen buitenlandse krakers. Zo bij de ontruiming van enkele panden in Amsterdam eind mei 2008. In februari 2009 werd er een initiatiefwetsvoorstel voor een kraakverbod ingediend door het CDA, de ChristenUnie en de VVD.

Op 15 oktober 2009 heeft de Tweede Kamer, na jarenlange afweging en discussie, uiteindelijk een door de Kamerleden Jan ten Hoopen (CDA), Arie Slob (CU) en Brigitte van der Burg (VVD) ingediend initiatief wetsvoorstel (een anti-kraakwet) aangenomen.

Wat volgde, waren meerdere demonstraties vanuit de kraakbeweging, zoals verwacht met onder andere antifascisten, communisten en anarchisten onder de betogers. Ook bekende antifascist, voetballer en kraker Oleguer Presas Renom liep tussen de demonstranten. Meerdere van deze demonstraties zijn volledig geëscaleerd en moesten vaker gestopt worden door de ME.

Het pand aan de Spuistraat te Amsterdam werd hier demonstratief illegaal gekraakt op de demonstratie op 1 oktober 2010

Deze kraker uit de Weggeefwinkel in Breda trekt in de uitzending van 1 oktober 2010 de vergelijking van De Kraakbeweging met Het Verzet uit de Tweede Wereldoorlog, een zeer ongepaste vergelijking waarbij hij zich duidelijk in de slachtofferrol plaatst

Conclusie

Wij van de ORS zijn ervan overtuigd dat het kraakverbod de radicalisering van de kraakbeweging zal beperken en niet zal zorgen voor meer problemen. Het is echter noodzaak dat de burgemeesters deze nieuwe wet niet links laten liggen -zoals nu vaker gebeurd- omdat men bang is voor rellen. Onderzoek wijst echter uit dat het niet aanpakken van criminele activiteiten juist zorgt voor meer problemen op de lange duur. Één van de belangrijkste motivaties van de kraakbeweging om te een pand te kraken, is leegstand welke nu –net als kraken- wordt aangepakt.

Even voorstellen: mr. Hans van Drunen

Utrechtse wob-specialist is niet zomaar een juridisch adviseur, maar een sleutelfiguur binnen links-radicaal Nederland.

In 2008 verschenen er in de media berichten over rechtszaken die door een freelance journalist waren aangespannen tegen politiekorpsen die weigerden om op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) afschriften van wapenvergunningen te verstrekken.

De zaken werden gevoerd namens Jeroen Maarten Hanenbergh uit Utrecht door mr. H.C. van Drunen uit Utrecht. Een eerdere publicatie over deze zaken vindt u hier. Onderzoek naar de achtergronden van deze twee personen toont aan dat de agenda achter deze zaken eerder politiek dan journalistiek is.

De vertegenwoordiger en zijn vaste principaal
Onder de naam Juridisch Adviesbureau Maury (KvK 30233508) drijft mr. Hans Christiaan van Drunen (1963) in Utrecht een adviesbedrijfje dat zich specialiseert in de wob-procedures. Hans van Drunen is een domineeszoon afkomstig uit het West-Friese Twisk (NH).

In bijna alle wob-zaken die Van Drunen vertegenwoordigt, vertegenwoordigt hij Jeroen Maarten Hanenbergh, een beroepsactivist uit Utrecht, die hierdoor zo’n beetje Van Drunens vaste principaal (opdrachtgever) is. Slechts sporadisch doet Van Drunen zaken voor anderen, zoals bijvoorbeeld voor Buro Jansen & Janssen van Wil van der Schans (Buro Jansen & Janssen is de contra-inlichtingendienst van links-activistisch Nederland, opgezet om als afweer te dienen tegen politie, justitie en – niet te vergeten – de AIVD). Jeroen Maarten Hanenbergh noemt zich freelance journalist, maar aangezien er nooit artikelen van zijn hand verschijnen in gevestigde dag-, week- of maandbladen, is die benaming voor hem eerder een dekmantel dan een beroepsaanduiding, ook al heeft hij ooit enige tijd doorgebracht op de Utrechtse School voor Journalistiek. Tijdens een rechtszitting van de afdeling Rechtspraak van de Raad van State (RvS) claimde hij voor een tweetal bladen te schrijven. Het betreft blaadjes die worden uitgegeven door en voor links-radicaal Nederland. Een daarvan is Alert!, een uitgave van de anti-fascistische actie (AFA), waarin hij publiceert onder de naam Jeroen Bosch.

Minder bekend is dat Hanenbergh in Nederland contactpersoon en voorlichter is van het Baskenland Informatie Centrum (BIC) en de Baskische jongerenorganisatie SEGI. Beide organisaties zijn mantelorganisaties van de Baskische afscheidingsbeweging ETA, die op de EU-lijst van terroristische organisaties  staat. De ETA is  vergelijkbaar met de IRA of de voormalige RAF in Duitsland.

De RvS stelde Hanenbergh in de in 2008 gevoerde procedures in het gelijk, zodat de politiekorpsen niet langer mogen weigeren de gevraagde afschriften te geven.

Jurist, activist, sleutelfiguur van links-radicaal Nederland
Van Drunen is praktisch uitsluitend werkzaam voor links-radicalen zoals Hanenbergh. Hij is dan ook eerder een politiek activist dan een vrijgevestigde praktijkjurist die zich specialiseert in wob-zaken.

Van Drunen’s activistische betrokkenheid gaat al geruime tijd terug. Hij was ooit het gezicht van Fascisme Onderzoeks Kollectief (FOK). Het FOK was een zogenaamd actiefront dat weer gelieerd was met het Anti Militaristisch Onderzoeks Kollektief (AMOK), het Kollektief Anti Fascistisch/Kapitalistisch Archief (KAFKA), de anti-fascistische actie (‘AFA/ANTIFA’) en Kleintje Muurkrant, dat gerund wordt door de bekende kraker en bewust baanloze Bosschenaar Gert-Jan van Beijnum. Over Van Beijnum is door het weblog GeenStijl.nl een aantal keren gepubliceerd.

In de jaren 80 deed Van Drunen via FOK onder meer onderzoek naar de Moonsekte en ook de Church of Scientology, beter bekend als de Scientologysekte. Over de ‘org’ van Scientology (‘org’ is een scientologyterm om een vestiging van de sekte mee aan te duiden) heeft Van Drunen via FOK een brochure gepubliceerd.

Een voormalige medestander van Van Drunen in het onderzoek naar de Moonsekte omschrijft hem als ‘nogal schreeuwerig en veeleisend’ en voegt daaraan toe: ‘Hans is de zoon van een dominee en zo komt hij ook over. Erg dwingend en helemaal geen alternatief figuur.’

Eind jaren 90 ging het fout met het FOK toen deze organisatie (lees: Van Drunen) een 48-jarige, internationaal onderscheiden, concertzanger ten onrechte beschuldigde van extreem-rechtse sympathieën. Een door deze zanger georganiseerd afscheidsconcert voor de Utrechtse commissaris van de Koningin, Beelaerts van Blokland, werd onmiddellijk afgelast. De zanger spande een rechtszaak tegen het FOK aan die het FOK verloor. De rechter veroordeelde het FOK wegens aantasting van de goede naam van de zanger tot NLG 10.000 schadevergoeding. Naar verluidt heeft het FOK, dat toch al geen kapitaalkrachtige club was, deze vergoeding nooit betaald aan de zanger.

De affaire betekende het einde van het FOK en zou een verklaring kunnen zijn voor het feit dat Van Drunen bij voorkeur buiten de publiciteit opereert.

Een andere activiteit van Van Drunen uit zijn tijd bij het FOK was het weghalen van vuilniszakken bij verdachte figuren uit extreem-rechtse hoek. Met de informatie die Van Drunen verkrijgt door de vele wob-procedures die hij voert, bouwen hij en zijn principaal Hanenbergh verder aan een zo compleet mogelijk dossier van iedereen die – in hun ogen – rechts, dan wel extreem-rechts is. Omdat Van Drunen in de loop van de jaren meer dan 400 wob-procedures heeft gevoerd (naar zijn eigen zeggen, tijdens een van de zittingen bij de RvS die ik als toehoorder bijwoonde) is hij daardoor een van de best geïnformeerde mensen in heel Nederland op dat terrein. Overigens zijn ‘rechts’ en ‘extreem-rechts’ in links-radicale kring nogal rekbare en daardoor brede, begrippen, maar dat even terzijde.

Van Drunen is door zijn jarenlange activiteiten – net als zijn vaste principaal Hanenbergh – een van de sleutelfiguren van links-radicaal Nederland.

Soms met het recht in de hand, dan weer het recht aan de laars gelapt
Van Drunen beroept zich graag op de wet om zijn gelijk te krijgen. Tegelijkertijd ziet hij er geen been in om de wet aan zijn laars te lappen als dat beter uitkomt. Een voorbeeld van dat laatste zien we bij de activiteiten van de Stichting Argus uit Utrecht (KvK 41187019). Deze organisatie doet onderzoek naar ‘geheime’ genootschappen en focust daarbij vooral op de vrijmetselarij. Uit KvK informatie blijkt dat Van Drunen het enige bestuurslid van deze stichting is, zodat we die stichting gemakshalve met Van Drunen kunnen vereenzelvigen. Het feit dat de stichting op het woon/werkadres van Van Drunen in de Utrechtse Goedestraat is gevestigd, onderstreept dat nog eens.

Via haar website biedt de Stichting tegen betaling cd-roms met auteursrechtelijk beschermd materiaal van de Orde van Vrijmetselaren aan. Dit is een duidelijke schending van het auteursrecht. Het schenden van auteursrechten is bovendien ook strafbaar gesteld, zodat de stichting tevens crimineel is. Via de site worden ook ledenlijsten van een aantal loges (een loge is een plaatselijk afdeling van de vrijmetselarij) aangeboden, uiteraard ook tegen betaling, hetgeen een flagrante schending van de privacywetgeving is. Weinig chic allemaal voor iemand die bevoegd is de titel van meester in de rechten te voeren. Voor Van Drunen heeft de wet kennelijk alleen gezag als die in zijn voordeel werkt, in andere gevallen lapt hij haar aan zijn laars.

Blijkens een brief op de website van Stichting Argus is het onderzoek naar de vrijmetselarij uitgevoerd in samenwerking met ‘Onderzoeksgroep Squin de Florian’. Ook blijkt dat de website www.stelling.nl van de al eerder genoemde Gert-Jan van Beijnum erbij betrokken.

In een civiele procedure die de Nederlandse Orde van Vrijmetselaren voerde tegen Stichting Argus werd al snel duidelijk dat de ‘Onderzoeksgroep’ Squin de Florian een eenmansactie was: de ‘groep’ bleek enkel uit Van Drunen zelf te bestaan. De Orde van Vrijmetselaren typeerde de activiteiten van de ‘Onderzoeksgroep’ als het handelen van ‘iemand die het als een persoonlijke vendetta zag de geheimen van de vrijmetselarij bloot te leggen en die zich verschool achter de onderzoeksgroep Squin de Florian.’ Het proces tegen de Stichting Argus was overigens mede ingegeven door de wens van de Orde van Vrijmetselaren om publicatie van namen van de leden van de vrijmetselarij op internet tegen te houden, vanwege de privacygevoeligheid daarvan.

De naam Squin de Florian is ontleend aan een historische figuur de een rol speelde in de ketterprocessen tegen de Tempeliers, zo blijkt uit de Encyclopedia of Freemasonry.

Het voorgaande maakt duidelijk dat mr. Van Drunen iemand is die zich door middel van een inschrijving bij de KvK (Adviesbureau Maury), het gebruikmaken van rechtspersonen (Stichting Argus) en het gebruik van pseudoniemen (‘Onderzoeksgroep Squin de Florian’) groter te maken dan hij in werkelijkheid is.

Specialist in openbaarheid, maar alleen als het om activiteiten van anderen gaat

 Voor iemand die zoveel waarde hecht aan openbaarheid, waaronder de openbaarheid van bestuur, is Van Drunen opmerkelijk terughoudend als het om publiciteit over hem zelf gaat. Gefotografeerd wordt hij liever niet, en vragen van buitenstaanders beantwoorden doet hij alleen als ze van bevriende journalisten afkomstig zijn. Dat laatste is overigens een bekend gedragspatroon in links-activistische kringen, maar dat wederom terzijde. Toen ik in de wachtkamer van de RvS eens op hem afliep om een vraag te stellen, voer Van Drunen, zittend in zijn stoel, woest tegen me uit: ‘Wilt u afstand houden! Wilt u afstand houden!’ Toen ik daarop aanbood om enkele stoelen verderop te gaan zitten en dan mijn vragen te stellen, negeerde hij dat aanbod en bleef ziedend. Uiteindelijk moesten de bodes interveniëren, hetgeen er toe leidde dat Van Drunen aan de andere kant van de wachtkamer plaatsnam terwijl ik aan de ene kant bleef zitten. Bij een andere zitting gebeurde het dat Van Drunen mij de deur van de zittingzaal letterlijk in mijn gezicht drukte, toen ik na afloop van de zitting na hem de zaal uitging (als toeschouwer laat je procespartijen altijd voorgaan). Van Drunen kan dus nogal opvliegend zijn en mijn ervaringen op dit punt bevestigen het beeld dat naar voren komt uit de uitlatingen van voormalige medestanders die ik eerder al citeerde. Wie Van Drunen in real life tegenkomt doet er daarom goed aan om fysiek op enige afstand van Van Drunen te blijven. Dat voorkomt problemen en ergernis.

Van Drunen betaalt ondertussen wel een prijs voor zijn fanatisme en toewijding in het actievoeren. Een voormalige mede-activist verwoordde het als volgt: ‘Hij zal zijn leven lang wel actief blijven voor de antifa’s. Daarin verschilt hij dus niet van de sekteleiders, die hij bestrijdt!’

Paul Verhaegh
(http://www.hetvrijewoord.org/?p=533)

Over de antifascistische onderzoeksgroep KAFKA

Met regelmaat komt deze organisatie in het nieuws, met tendentieuze berichtgeving en quasi-onthullingen over personen die volgens hen rechts-extremistisch zijn. En dit betreft zelden "nazi’s" of "fascisten", maar voornamelijk onschuldige burgers met een uitgesproken mening. Zo publiceert KAFKA foto’s van mensen, maar ook namen en vermeende uitspraken. Om wat meer licht op deze organisatie (en haar doen en laten) te schijnen, beantwoorden we een tiental vragen:

Het gewelddadige logo van deze uiterst negatieve organisatie

Waar staat de KAFKA voor?
KAFKA staat voor Kollektief Anti Fascistisch/Kapitalistisch Archief. Zij noemen zichzelf zo omdat deze extreemlinkse activisten van mening zijn dat het fascisme uit het kapitalisme voortkomt. Wat dus volgens hen inhoudt dat het kapitalisme en het fascisme even ‘gevaarlijk’ zijn en daarom te vuur en te zwaard bestreden dienen te worden.

Kafka is dus een extreemlinkse groep?
Ja, de oprichters hebben over het algemeen een stalinistische achtergrond en zijn zeker extreemlinks te noemen. Toch zijn er binnen het antifascistische wereldje de nodige politieke meningsverschillen en diverse groepen. Anarchisten, communisten en trotskisten werken zelden, of anders heel moeizaam samen. KAFKA heeft de meeste - mede door haar wisselwerking met de AFA - contacten binnen anarchistische kringen; en dan vooral uit de geweldadige hoek van de krakerscène. Een goed voorbeeld van de samenwerking met de terroristische groep AFA, is uiteraard dat de KAFKA site tot 2010 gehost werd op het internetadres http//kafka.antifa.net/. Dit is de officiële extensie van de AFA sites, beheerd door het landelijk secretariaat van de AFA.

Welke mensen?
De persoon die voor KAFKA naar buiten treedt is Rob Schuitema, meestal onder het pseudoniem Jaap van Beek. Ook de huidige SP-senator Tuur Elzinga heeft jarenlang werk verricht voor deze organisatie. tegenwoordig lijkt hij niet meer actief te zijn voor Kafka. Op de achtergrond speelt Hans van Drunen, oud-voorman van het FOK een grote rol. Hij is sinds de partijpolitieke keuze van Elzinga de drijvende kracht achter Kafka met veel parate kennis over alles en iedereen die hij als extreemrechts beschouwdt. Ook Jeroen Maarten Hanenbergh, tevens woordvoerder AFA Utrecht, heeft een actieve rol binnen het KAFKA.

Rob Schuitema treedt vaak naar buiten onder het pseudoniem Jaap van Beek

Arthur (Tuur) Elzinga van de SP

WOB-specialist en oud FOK-voorman Hans van Drunen

Jeroen Maarten Hanenbergh treedt vaak naar buiten onder het pseudoniem Jeroen Bosch

Anonieme personen dus?
Het klopt dat alle personen achter- en voor KAFKA zich vrijwel altijd van pseudoniemen bedienen. Dat omdat ze uiteraard zelf ook wel weten dat ze over de grens opereren van wat wettelijk is toegestaan. Maar dit maakt het voor mensen uiteraard moeilijk te weten wie er daadwerkelijk achter schuilgaan. Mede door haar verworteling in de krakerscène, lopen vele organisaties door elkaar heen en zijn er de nodige dwarsverbanden. Zo wordt bijvoorbeeld de bankrekening, maar ook de postbus van KAFKA door veel meer extreemlinkse organisaties gebruikt.

Wat doen ze precies?
Ze vergaren op alle mogelijke manieren informatie over personen en organisaties die ze ervan verdenken extreem-rechts te zijn. Dat houdt in dat men zich daarbij niet aan wet- of regelgeving houdt, omdat men regels van minder belang acht. Al deze informatie stopt men in een grote databank, waarbij ze per persoon en per organisatie alle gegevens bijhoudt. Het komt er op neer dat ze dus grootschalig informatie verwerkt en bijhoudt in een databank.

Geef eens voorbeelden?
Voor de verkiezingen, belt men alle gemeenten af om de handtekeningenlijsten van politieke partijen op te vragen. Altijd doet men dit onder een valse naam, meestal onder het Internationaal Politiek Documentatiecentrum. (Dit is overigens een volledig virtuele organisatie) In het verleden werd deze klus opgeknapt door KAFKA-medewerker Jeroen Maarten Hanenbergh. Al deze informatie belandt uiteraard in de grote kaartenbak.

Jeroen Maarten Hanenbergh stelt zich vaker op als woordvoerder van KAFKA als "Jeroen Bosch"

Mag dat dan zomaar?
Nee, de KAFKA overtreedt bijna alle regels uit de Wet bescherming persoonsgegevens.  Zo vraagt men bijvoorbeeld geen toestemming aan de personen om haar gegevens te gebruiken, maar bewaart ze ook gegevens over personen een veel langere tijd dan dat wettelijk is toegestaan. Daarbij is het natuurlijk zeer discutabel dat een organisatie los van de overheid grootschalig gegevens verwerkt en bijhoudt voor zulke duistere en vooral gevaarlijke doeleinden.

Kloppende informatie?
Behalve dat alle berichtgeving uiterst tendentieus is, maakt KAFKA wel de nodige fouten. De bekendste hiervan is de brochure ‘Aktieve nazi’s in Nederland, Deel 1’ welke is uitgegeven in de maand februari van het jaar 1993. Er staan zoveel fouten in dat de brochure toentertijd razendsnel uit de handel werd genomen. Ook op de huidige webpagina van Kafka en in het tijdschrift Alert! staan veel onjuistheden.

Het logo van het AFA/ANTIFA tijdschrijft "Alert!"

Wat vindt onze veiligheidsdienst van deze club?
De Algemene Inlichtingen en VeiligheidsDienst (AIVD), houdt de KAFKA gelukkig scherp in de gaten. In het jaarverslag van de AIVD over het jaar 2008 komt dan ook het KAFKA aan bod. Daarin zegt de veiligheidsdienst over KAFKA: ‘ze stelt informatie beschikbaar aan antifascisten die de directe confrontatie met rechts zoeken’. KAFKA gebruikt de verzamelde informatie o.a. dus om door te spelen aan personen of organisaties die er op uit zijn om geweld te plegen.

AFA aktivisten plegen hier geweld tegen een andersdenkend minderjarig persoon

Waarom pakt de overheid ze niet aan?
Dat is speculeren. Waarschijnlijk wacht de AIVD op een goed moment, om binnen te vallen. Dat kan zijn wanneer er veel aangiften binnenkomen of wanneer de KAFKA nog ernstiger over de scheef gaat dan ze nu al doet. Wel heeft de AIVD in haar rapportage over het jaar 2008 zeker blijk gegeven dat men het gevaar van deze organisatie voor het democratisch proces inziet.

Linkse activist wil lijst van alle legale wapenbezitters

Jeroen Maarten Hanenbergh (foto), ETA-lobbyist, politiek activist en zelfbenoemde antifascist inventariseert alle legale wapens en hun bezitters in Nederland.
 
Op 7 augustus 2008. diende voor de afdeling rechtspraak van de Raad van State een zaak van J.M. Hanenbergh tegen een drietal politiekorpsen.
De achtergrond van de zaken is als volgt: Hanenbergh heeft bij alle 25 politiekorpsen van Nederland gevraagd om afschriften van verloven tot het voorhanden hebben van een vuurwapen (zeg maar: wapenvergunningen). Als reden gaf hij tijdens de zitting op dat er na de schietpartij in Brunssum enkele jaren geleden (waarbij een wapenbezitter zijn gezin doodde – PV) een maatschappelijk discours op gang is gekomen over particulier wapenbezit. Vandaar dat hij deze informatie vraagt, zo verklaarde hij.

De gegevens die hij aan de diverse korpsen heeft gevraagd zijn: de datum afgifte en geldigheidsduur van de vergunning, de reden, waartoe afgegeven en gegevens van het wapen zelf (merk, kaliber en serienummer). Met name op het punt van de serienummers toonden de staatsraden zich kritisch. Waar zijn die nou voor nodig, zo werd hem gevraagd. Hanenbergh merkte op dat in het verleden wapennummers leidden tot een link met diefstal uit wapenopslagplaatsen. De wapennummers laten zien waar het wapen vandaan komt en het is relevant voor zijn onderzoek, aldus Hanenbergh. Voor het overige deed hij er erg geheimzinnig over. Wel toonde zich teleurgesteld doordat de hele zaak zo lang duurde. De gegevens die hij vroeg zijn namelijk van 2006, terwijl het nu alweer 2008 is. Hij wilde bovendien snel een artikel afronden over dit onderzoek, dat hij voor een aantal opdrachtgevers aan het schrijven is.

Enig onderzoekswerk na de zitting leerde mij al snel waarom bijvoorbeeld gegevens over het merk, kaliber en serienummer van een wapen nuttig zijn voor Hanenbergh. Als er namelijk in een strafzaak sprake is van gebruik van een vuurwapen en de rechter spreekt een vonnis uit, dan komen deze gegegevens in het vonnis te staan. Een voorbeeld daarvan is een vonnis van de rechtbank Rotterdam van 15 april 2008. (LJN: BD1264, Rechtbank Rotterdam, 10/701068-07, te vinden op rechtspraak.nl). Daarin wordt het volgende onderdeel van de telastelegging overgenomen: ‘hij in of omstreeks de periode 23 maart 2007 te Rotterdam een wapen van categorie III, te weten een P. Beretta, type 84F, kaliber 9 Short, voorzien van het serienummer E74004Y, en/of munitie van categorie III, te weten een of meer kogelpatronen van het kaliber 9mm Br C, heeft overgedragen aan (…..), althans voorhanden heeft gehad; (….)’

Omdat het Openbaar Ministerie als regel het geboortejaar, geboorteplaats en de woonplaats van een verdachte vrijgeeft aan de pers, is het een koud kunstje voor Hanenbergh (die zich freelance journalist noemt) om aan de hand van strafzaken een link te leggen tussen strafzaken de lijst van wapenbezitters. Hij hoeft bij wijze van spreken niet eens naar de rechtszitting toe om er achter te komen of het gaat om iemand die op ‘zijn’ lijsten voorkomt.

De politie Friesland beriep zich ter afwerking van het verzoek van Hanenbergh met name op de privacy van de wapenbezitters. In Friesland zijn 1.646 vergunninghouders en omdat Friesland veel kleine gemeenschappen kent is met zelfs het alleen maar openbaar maken van geboortejaar en woonplaats van de wapenbezitter toch snel bekend om wie het gaat, zodat de privacy in het geding is, aldus de vertegenwoordiger van de politie Friesland.

Het korps Friesland is bovendien bang dat de gegevens in verband worden gebracht met andere informatie.

Ook heeft de politie Friesland nadrukkelijk bezwaren tegen Hanenbergh zelf: volgens dit korps heeft Hanenbergh banden heeft met de ETA en heeft hij ook een trainingskamp van de ETA gevolgd. Hanenbergh ontkende dat overigens en stelde dat deze informatie van neo-nazisites afkomstig is en dus van een slechte bron. Of het feit dat iemand neo-nazi is (aangenomen dat dit zo is) per se betekent dat zo iemand niet de waarheid spreekt werd door Hanenbergh overigens verder niet onderbouwd. In ieder geval staat vast dat Hanenbergh in het verleden fungeerde als woordvoerder van het Baskenland informatiecentrum (BIC) in Utrecht. Het BIC is een dekmantel voor de lobby van de Baskische afscheidingsbeweging ETA in Nederland zodat Hanenbergh dus een lobbyist voor de ETA is. Het BIC gebruikt ook hetzelfde Utrechtse postbusnummer dat Hanenbergh en zijn procesvertegenwoordiger gebruiken.

Je kunt de politie Friesland nageven dat privacy inderdaad een reëel probleem is als Hanenbergh zijn zin krijgt. Als lijsten van legale wapenbezitters voor hem eenmaal openbaar zijn, zijn ze dat namelijk voor eenieder. De grondgedachte van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) is immers: eenmaal openbaar blijft openbaar en wel voor eenieder. Diefstal van legale wapens wordt op deze manier makkelijker, omdat ‘belangstellenden’ voor andermans wapen aan de hand van de lijsten hun succeskans kunnen vergroten. De bezitter van een wapen heeft dus dankzij Hanenbergh straks een grotere kans op een inbraak of een overval, waardoor diens onveiligheid toeneemt, ondanks het bezit van een legaal wapen.

Hanenbergh liet zich op de zitting bijstaan door mr. Hans van Drunen, ook al geen onbekende voor wie de activiteiten van links-activistisch Nederland een beetje volgt. Van Drunen heeft naar eigen zeggen in de loop van de jaren al meer dan 400 Wob-zaken bij de Raad van State gedaan. Voor de staatsraden die op deze zaak zaten (een van hen was Kees Schuyt, de bekende jurist en rechtssocioloog) zal hij daarom ook geen onbekende zijn.

Deze maand werd bekend dat Van Drunen tegelijkertijd in nog een andere procedure over wapenvergunningen actief is voor Hanenbergh. Het gaat daarbij om de handleiding van het zogenaamde Verona-systeem. Verona is een computerprogramma dat door de politie wordt gebruikt om de verlening van vuurwapenverloven te registreren (ter uitvoering van artikel 47 van de Regeling Wapens en Munitie). De rechtbank Zutphen sprak op 2 september uit dat de politie deze handleiding aan Hanenbergh ter hand moet stellen.
De uitspraak in de zaak over de vergunningen wordt verwacht in de maand september.

Paul Verhaegh
(http://www.liberaal-eindhoven.nl/?p=215)